Procesja. W religioznawstwie – forma kultu, popularna w wielu religiach, manifestująca się jako uroczysty pochód ze śpiewami, czasami też z tańcami i z noszeniem sakralnych przedmiotów. W religiach pierwotnych i antycznych przestrzeń zakreślana przez procesję definiowała granice kręgu magicznego. Specjalną, magiczną wartość Sakrament pokuty i pojednania został ustanowiony przez Chrystusa, który ukazał się swoim Apostołom wieczorem w dniu Paschy i skierował do nich słowa: „ Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane ” (J 20,19). Jezus ustanowił ten sakrament dla nas – swojego J 20,22-23. Zmartwychwstały Pan ukazał się swoim apostołom. Udzielił im Ducha świętego i powiedział: „Weźmijcie Ducha świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,22-23). św. Jakub pisze: „Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy” (Jk 5,16). Św. Ojciec Pio i sakrament pojednania. Kiedy ksiądz nie może udzielić rozgrzeszenia… W sakramencie spowiedzi Ojciec Pio był bardzo wymagający. Pewnego dnia Ojciec Pio nie dał rozgrzeszenia penitentowi mówiąc mu: „Jeśli pójdziesz się wyspowiadać do innego kapłana, zabierz rozgrzeszenie, które otrzymasz i idź do piekła razem z nim”. 1. Cel katechezy:Zapoznanie dzieci z potrzebą przystępowania do spowiedzi,wzbudzenie w nich potrzeby oczyszczania swego serca z grzechów.Budzenie potrzeby wdzięczności za dar przebaczenia w sakramencie pokuty i pojednania. 2. Zadania nauczyciela religii: Uświadomienie dzieciom jak ważny jest sakrament spowiedzi.Nauka formuły spowiedzi. 3. Uroczystość przyjęcia I Komunii Świętej staje się wydarzeniem ważnym nie tylko dla samego dziecka, ale i dla jego rodziny. W posłudze katechetycznej należy uwrażliwiać dzieci i rodziców, że sakrament pokuty i pojednania oraz I Komunia Święta są aktami inicjacyjnymi, a nie wydarzeniami kończącymi nasze zaangażowanie w życie chrześcijańskie. Często bywa, że Katecheza 2 dla wszystkich klas i grup wiekowych.Przykładowy rachunek sumienia: https://paulini.com.pl/rachunek-sumienia/Przykładowa formułka spowiedzi: http IXU8y. ZNACZENIE SAKRAMENTU Jezus powiedział do apostołów: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. (J 20, 23) Grzech osłabia lub całkowicie zrywa naszą więź z Bogiem i z Kościołem. Sakrament pokuty jest sposobem odnowienia tej więzi. Jest to możliwe dzięki śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa, który na krzyżu zgładził nasze grzechy. Jest to akt marnotrawnego syna, który wraca do Ojca i zostaje przez niego powitany pocałunkiem pokoju; akt lojalności i odwagi; akt zawierzenia siebie samego miłosierdziu, które przebacza. Zrozumiałe jest więc, dlaczego wyznanie grzechów winno być zwyczajnie indywidualne, a nie zbiorowe, tak jak grzech jest faktem głęboko osobistym. Równocześnie jednak to wyznanie wyrywa niejako grzech z tajników serca, a zatem z czysto prywatnego kręgu jednostki, uwydatniając również jego charakter społeczny, gdyż poprzez szafarza Pokuty sama Wspólnota kościelna, zraniona przez grzech, przyjmuje na nowo skruszonego grzesznika, który otrzymał przebaczenie. (Jan Paweł II, Reconciliatio et paenitentia, 31) Aby powrót do Boga rzeczywiście się dokonał, niezbędne jest spełnienie pięciu warunków: PRZEBIEG SAKRAMENTU POKUTY 1. Rachunek sumieniaPoddajemy wewnętrznej ocenie nasze myśli, słowa i czyny z czasu od ostatniej spowiedzi lub dłuższego. Staramy się w świetle sumienia spojrzeć na swoje obowiązki wobec Boga i drugiego człowieka. Pomagają nam w tym przykazania Boże i kościelne, lista siedmiu grzechów głównych itp. Warto uświadomić sobie nie tylko fakt poszczególnych grzechów, ale także ich przyczyny oraz skutki naszego pomocą są gotowe teksty rachunków sumienia. Musimy jednak pamiętać o wyborze rachunku odpowiedniego dla naszego wieku i stanu. 2. Żal za grzechyWidząc swoje wykroczenia przeciwko Bożym przykazaniom uznajemy je za rzeczywiście złe. Dokonuje się to przez stwierdzenie ich złych skutków, dostrzeżenie krzywdy wyrządzonej sobie i bliźnim oraz zniewagi wobec Boga. Lub przynajmniej przez uznanie autorytetu Kościoła, który na podstawie nauki Ewangelii pewne czyny określa jako złe i jest prawdziwy, gdy prowadzi do odrzucenia wszystkich grzechów z miłości do Boga lub przynajmniej z obawy przed Bożą karą. 3. Postanowienie poprawyPostanawiamy nie popełniać już więcej grzechów, które przypomnieliśmy sobie w rachunku sumienia, oraz unikać okazji do grzechu. Warto konkretyzować swoją wolę poprawy przez podejmowanie szczegółowych postanowień pracy nad określonymi jakiś grzech jest dla nas nałogiem, bierzemy pod uwagę, że całkowite zerwanie z nim może być niemożliwe. Jednak w ramach postanowienia podejmujemy konkretne kroki dla ograniczenia popełniania tego grzechu. Jednocześnie modlimy się o Bożą pomoc w zupełnym uwolnieniu się od to nie tylko wola, ale także czyny. Nie ma szczerego postanowienia poprawy osoba, która nie podporządkowuje mu swojego życia. (Np. ktoś, kto spowiada się z grzechu cudzołóstwa, a jednocześnie trwa w związku cudzołożnym i nie zamierza go zerwać, nie ma prawdziwego postanowienia poprawy i nie może uzyskać rozgrzeszenia.) 4. SpowiedźSpowiedź jest formalnym przypieczętowaniem naszego aktu nawrócenia i skorzystaniem z mocy odpuszczania grzechów powierzonej przez Boga Kościołowi. Trzeba pamiętać, że bez szczerego żalu, szczerego postanowienia poprawy i szczerego wyznania grzechów, spowiedź jest nieważna, niezależnie od słów wypowiedzianych przez kapłana. Odpuszczenia grzechów dokonuje bowiem sam Bóg, który zna nasze sumienie i wie, czy nawracamy się do Niego, czy zobowiązani do wyznania wszystkich grzechów ciężkich i ich liczby. Należy także podać okoliczności, które mogły sprawić, że jakiś grzech w danej sytuacji stał się cięższy lub też wyznać grzechy powszednie, zwłaszcza takie, które najczęściej się powtarzają lub najbardziej wpływają na nasze życie. 5. ZadośćuczynieniePokuta wyznaczona przez spowiednika nie jest karą za grzechy, ani odliczoną „ceną”. Raczej należy ją traktować jako „lekarstwo duszy”. Jest kolejnym krokiem w naszym powrocie do Boga; ma nam pomóc w wyrażeniu skruchy i umocnić postanowienie poprawy. Należy wypełnić ją jak najszybciej po spowiedzi, okazując w ten sposób posłuszeństwo i wolę współpracy z łaską zdarzy się zapomnieć, jaka była zadana pokuta, należy odmówić inną modlitwę i wyznać to na następnej spowiedzi. Jeżeli z jakichś powodów do kolejnej spowiedzi w ogóle nie odmówiliśmy pokuty, należy powiedzieć o tym spowiednikowi i dopełnić tego obowiązku to także naprawienie szkód, jakie wyrządziliśmy poprzez swój grzech. Najprostszym przykładem jest tutaj zwrócenie rzeczy skradzionej. Jeśli nie da się tego uczynić w tak bezpośredni sposób, warto zastanowić się, jakim dobrem moglibyśmy wynagrodzić wyrządzone zło. (Np. jeśli spowiadamy się z grzechu oszczerstwa, należy, jeśli to możliwe, odwołać rzucone oszczerstwo; jeśli naszym grzechem było obmawianie jakiejś osoby, zadośćuczynieniem może być mówienie dobrych rzeczy na jej temat.) W NASZEJ PARAFII W naszej parafii jest możliwość przystąpienia do spowiedzi w czasie każdej Mszy świętej. Dodatkowo w każdy pierwszy piątek miesiąca od godz. i od 16:00. Grzech jest przede wszystkim obrazą Boga, zerwaniem jedności z Nim. Narusza on równocześnie komunię z Kościołem. Dlatego też nawrócenie przynosi przebaczenie ze strony Boga, a także pojednanie z Kościołem, co wyraża i urzeczywistnia w sposób liturgiczny sakrament pokuty i pojednania. (KKK, 1440) Sakrament pokuty i pojednania jest sprawowany:- 15 minut przed każdą Mszą w każdy Pierwszy Piątek Miesiąca - od godz. Liturgiczne wspomnienie: Najświętsza Maryja Panna, Królowa Aniołów - odpust PorcjunkuliModlitwa na dziś: Litania do Królowej Aniołów Rozpocznij nowennę do św. Klary Kościół daje nam pięć podstawowych warunków, które należy spełnić, aby zagwarantować sobie skuteczność sakramentu pokuty i pojednania. Następujące po sobie warunki, prowadzą grzesznika drogą pojednania z Bogiem i Kościołem od uzmysłowienia sobie własnej grzeszności aż do naprawienia i zadośćuczynienia za uczynione winy. Rachunek sumienia. Żal za grzechy. Mocne postanowienie poprawy. Szczera spowiedź. Zadośćuczynienie. Tutaj znajdziesz modlitwy pokutne, przydadzą Ci się one przed jak i po spowiedzi. Stałe konfesjonały, czyli gdzie można się wyspowiadać poza godzinami nabożeństw, czasem nawet w środku nocy sakrament pokuty Roman MikołajczykKOMUNIA Z BOGIEM PRZEZ SAKRAMENTPOKUTY I POJEDNANIA Mamy przyjrzeć się ważnemu zagadnieniu: sakramentowi pokuty i pojednania ,ale w kontekście przewodnim komunii z słowo „communio” znaczy uczestnictwo, wspólność, zjednoczenie, i w takim znaczeniu-jako zjednoczenie duchowe człowieka z jego Stwórcą ,jako odtąd życie w Bogu-wyraz ten, komunia, będzie tutaj to ponowne stworzenie przyjaźni. To akt ponownego zawarcia jedności po okresie zerwania i nieprzyjaźni. W szczególności oznacza zbawczą inicjatywę Boga, wskutek której nastąpiło poprzez Jezusa pojednanie człowieka z nazywana jest też współcześnie pokuta, jako sakrament, którego skutkiem jest pojednanie penitenta z Bogiem i grzesznej ludzkości z Bogiem jest centralnym wydarzeniem historii zbawienia. Jest ono dziełem Boga-Ojca , który pierwszy wychodzi z inicjatywą zbawczą, i który dzieła zbawienia dokonuje przez Syna. Chrystus stał się człowiekiem, aby wyzwolić swych braciz niewoli grzechu. Nie tylko głosi możliwość pojednania z Ojcem ,ale tego pojednania dokonuje. I dalej-pozostawia swemu Kościołowi nowe źródła łaski do pojednania było jednym z najważniejszych motywów pontyfikatu Jana Pawła II. Papież wciąż apelował o pojednanie między narodami, między Bogiem a każdym człowiekiem:” W imię Chrystusa prosimy, pojednajcie się z Bogiem!”. Warunkiem pojednania człowieka z Bogiem jest pojednanie między ludźmi, i w tej sprawie Jan Paweł II często zabierał głos, zachęcając do aktów przebaczenia sobie wzajemnych win-w wymiarze indywidualnym, ale i w wymiarze społecznym - to ważne! - uznaje niepowtarzalną godność każdej istoty ludzkiej i działa na rzecz poszanowania praw człowieka, gdziekolwiek są one tak, pierwszym wymogiem pojednania w Chrystusie, pojednania będącego miłosiernym darem Boga, jest osobiste nawrócenie , jako postawa wyjściowa do zgody pomiędzy Papieża, nie ma prawdziwego pojednania tam, gdzie nie ma przebaczenia, i że-rodzi się ono w sercu przez całe swoje życie głosił Boże przebaczenie, ale zarazem wskazywał, że możemy je otrzymać tylko pod warunkiem wzajemnego na temat pojednania Jan Paweł II wypowiedział się w adhortacji apostolskiej „Reconciliatio et paenitentia” z grudnia 1984 roku-o pojednaniu i pokucie w dzisiejszym posłannictwie tez przedstawia ów bogaty temat pojednania w ścisłym powiązaniu z tematem pokuty. Dla Jana Pawła II pokuta jest „nawróceniem, które przechodzi z serca do czynów”, a więc do całego chrześcijańskiego życia. Pokuta jest ściśle połączona z pojednaniem, ponieważ pojednanie się z Bogiem, z sobą samym i z innymi zakłada pokonanie radykalnego rozdarcia , którym jest grzech; dokonuje się to jedynie poprzez wewnętrzną przemianę , czyli nawrócenie , które owocuje w życiu poprzez uczynki pokutne. Inaczej:Pojednanie z Bogiem zakłada i obejmuje czynienie pokuty: żal, okazanie skruchy, przyjęcie postawy skruszonej, czyli wkroczenie na drogę powrotu do zatem jest przede wszystkim miłosiernym darem Boga dla człowieka. Pełne pojednanie wymaga koniecznie uwolnienia od grzechu, który musi być całkowicie wykorzeniony. Dlatego tez ścisła wewnętrzna więź głęboko łączy nawrócenie i jest więc darem Ojca niebieskiego , i Jego inicjatywą –jak to widać z przypowieści o synu marnotrawnym, tej niezwykłej opowieści także o tęsknocie za pojednaniem na wszystkich poziomach jednania człowieka: z Bogiem, z samym sobą, z braćmi, z całym stworzeniem. Powtórzmy: pojednanie w prawdzie jest ściśle powiązane z nawróceniem serca i jest to konieczna droga do osiągnięcia porozumienia pomiędzy pochodzi od Boga, Kościół więc ma misję głoszenia tego pojednania i trwania w świecie jako jego Papieża „ najcenniejszym owocem przebaczenia uzyskanego w Sakramencie Pokuty jest pojednanie z Bogiem, dokonujące się w głębi serca syna marnotrawnego i odnalezionego, którym jest każdy penitent. Należy tez dodać, że owo pojednanie z Bogiem rodzi-można powiedzieć-dalsze pojednania, które naprawiają inne rozdarcia spowodowane przez grzech: Penitent, który uzyskał przebaczenie ,jedna się z samym sobą w głębi własnego ja, odzyskując wewnętrzną prawdę; jedna się z braćmi, w jakiś sposób przezeń skrzywdzonymi i znieważonymi; jedna się z Kościołem; jedna się z całym stworzeniem. Z tej świadomości rodzi się w penitencie , po zakończeniu obrzędu pojednania, poczucie wdzięczności-do której zachęca go Kościół-wobec Boga za dar otrzymanego miłosierdzia.”„Każdy konfesjonał - konstatuje Jan Paweł II - to uprzywilejowane i błogosławione miejsce, w którym, po zniesieniu przedziałów, rodzi się nowy, nieskażony i pojednany człowiek - pojednany świat !”.I tak - poprzez Sakrament Pokuty „każdy chrześcijanin i cała wspólnota wierzących otrzymują pewność przebaczenia mocą odkupieńczej Krwi Chrystusa”.Sakrament pokuty i pojednania jest najbardziej osobisty, intymny: w nim sam grzesznik staje przed obliczem Boga ze swą winą, żalem, ale i ufnością . Nikt nie może okazać skruchy za niego, nikt też w jego imieniu nie może prosić o stanowi zasadniczą kategorię odniesienia człowieka do Boga i ważną cnotę w życiu moralnym. Pokuta jest środkiem do przezwyciężania potęgi grzechu i jego skutków. Pokuta jako postawa chrześcijanina jest darem Boga, a także owocem rzetelnego i wytrwałego wysiłku człowieka oraz jego współpracy z łaską Bożą. W sposób szczególny wiążę się z omawianym tutaj sakramentem pokuty i wtedy na pokutę składa się: uświadomienie sobie zła, jakim jest grzech, wyznanie ustami grzechów, uznanie osobistej winy, grzeszności i odpowiedzialności oraz płynące stąd usposobienie pokory; skrucha i żal za popełnione winy; gotowość naprawienia skutków grzechu i zadośćuczynienia za nie; bojaźń Boża, ufność w nieskończone miłosierdzie Boże. Z aktów penitenta: żal za grzechy, wyznanie grzechów, zadośćuczynienie-ten ostatni wydaje się tutaj szczególnie ważny i jego interpretacja musi być jednoznacznie zgodna z wykładnią Katechizmie czytamy:” Wiele grzechów przynosi szkodę bliźniemu. Należy uczynić wszystko, co możliwe, aby ja naprawić ( na przykład oddać rzeczy ukradzione, przywrócić dobrą sławę temu, kto został oczerniony, wynagrodzić krzywdy). Wymaga tego zwyczajna sprawiedliwość. Ponadto grzech rani i osłabia samego grzesznika, a także jego relacje z Bogiem i z drugim człowiekiem. Rozgrzeszenie usuwa grzech, ale nie usuwa wszelkiego nieporządku, jaki wprowadził grzech. Grzesznik podźwignięty z grzechu musi jeszcze odzyskać pełne zdrowie duchowe. Powinien zatem zrobić coś więcej , by naprawić swoje winy: Powinien „zadośćuczynić” w odpowiedni sposób lub „odpokutować” za swoje grzechy. To zadośćuczynienie jest nazywane także „pokutą”. Pamiętaj o tym! I o tym: do przyjęcia sakramentu pokuty należy przygotować się przez rachunek sumienia. Spowiedź indywidualna jest jedyną formą sprawowania sakramentu pokuty i pojednania. Spowiedź osobista jest najbardziej wymowną formą pojednania z Bogiem i Kościołem. Wtedy tez otrzymujemy od miłosierdzia Bożego przebaczenie i odpuszczenie grzechów. Sakrament pokuty i pojednania a także sakrament namaszczenia chorych należą do sakramentów uzdrowienia; są wśród siedmiu sakramentów Kościoła, a więc sakramentów Nowego Prawa, których moc i skuteczność zbawcza pochodzi od samego Zbawiciela. Sakrament pokuty i pojednania-czytamy w katechizmie Kościoła Katolickiego-nazywa się sakramentem nawrócenia, sakramentem pokuty, sakramentem spowiedzi, sakramentem przebaczenia i sakramentem pojednania. To sakrament po chrzcie – tego pierwszego sakramentu wtajemniczenia chrześcijańskiego, kiedy to człowiek otrzymuje nowe życie w Chrystusie. To nowe życie ulega osłabieniu – przez grzech. „Skruszony” wówczas człowiek podejmuje wysiłek nawrócenia , pobudzony do odpowiedzi na miłosierną miłość Boga , który pierwszy nas umiłował. Lekarzem naszych dusz i ciał jest Pan Jezus. Kościół mocą Ducha Świętego kontynuuje Jego dzieło uzdrowienia i zbawienia. Jezus nieustannie wzywa nas do nawrócenia (serca) i pokuty (najpierw wewnętrznej) – w Kościele. Święty Ambroży mówi o dwóch rodzajach nawrócenia w Kościele: „Kościół ma wodę i łzy: wodę chrztu i łzy pokuty”.Wspomniana pokuta wewnętrzna, której towarzyszy smutek duszy i skrucha serca, jest przemianą całego życia, powrotem, nawróceniem się do Boga cały sercem, zerwaniem z grzechem, odwróceniem się od zła. Taka pokuta będzie także postanowieniem zmiany życia; będzie nadzieją na miłosierdzie Boże i ufnością w pomoc Jego łaski. Miłosierny Pan daje człowiekowi (ten odtąd w komunii z Bogiem) „serce nowe” i daje mu siłę zaczynania od nowa. To nawrócenie – dodajmy – jest najpierw dziełem łaski Boga, który sprawia, że nasze serca wracają do Niego: „Nawróć nas, Panie, do Ciebie wrócimy”. Wewnętrzna pokuta chrześcijanina wyraża się w uczynkach pokutnych: w poście, który wyraża nawrócenie w odniesieniu do samego siebie; w modlitwie, która wyraża nawrócenie w odniesieniu do Boga, i w jałmużnie, która wyraża nawrócenie w odniesieniu do innych ludzi. Pokuta obejmuje również wszelkie praktyki ascezy i formy umartwiania oraz wyrzeczenia się siebie; obejmuje okresy i dni pokuty (okres Wielkiego Postu, każdy piątek).Nawrócenie-czytamy w Katechizmie- dokonuje się w życiu codziennym przez czyny pojednania, troskę o ubogich, wyznanie win braciom, upomnienie braterskie, rewizję życia, rachunek sumienia, przyjmowanie cierpień, znoszenie prześladowania dla najpewniejszą drogą pokuty jest wzięcie każdego dnia swojego krzyża i pójście za i pokarmem codziennego nawrócenia i pokuty jest Eucharystia-karmi ona i umacnia tych, którzy żyją życiem Chrystusa. Jak przebiega droga nawrócenia i pokuty? Ta droga powrotu do Boga i Kościoła ukazana została przez Jezusa chociażby w nadal aktualnej przypowieści o miłosiernym ojcu i synu marnotrawnym, jakże zafascynowanym złudną wolnością. Zafascynowany, a potem upokorzony, po refleksji, pełen skruchy i pełen winy, powraca do miłosiernego, przebaczającego ojca. Piękna suknia, pierścień i uczta będą symbolami nowego życia, odtąd pełnego który zrywa jedność z Bogiem narusza równocześnie komunię z Kościołem. Nawrócenie przynosi przebaczenie ze strony Boga, ale także pojednanie z Kościołem. Tylko Bóg przebacza. Ale-udzielając Apostołom swojej mocy przebaczenia grzechów, Jezus daje im również władzę jednania grzeszników z Kościołem: wyznanie grzechów wobec kapłana stanowi istotną część sakramentu pokuty. I tak, pojednanie z Kościołem łączy się nierozerwalnie z pojednaniem z władzę odpuszczania wszystkich grzechów, udzielając sakramentu pokuty, kapłan-sługa Bożego przebaczenia, wypełnia posługę Dobrego Pasterza, posługę dobrego Samarytanina, posługę dobrego Ojca oraz posługę sprawiedliwego i miłosiernego Sędziego-stając się znakiem i narzędziem miłosiernej miłości Boga względem który poprzez prezbitera udziela w imię Jezusa Chrystusa przebaczenie grzechów i ustala sposób zadośćuczynienia, modli się także za grzesznika i pokutuje razem z nim. W ten sposób grzesznik jest uzdrowiony i ponownie przyjęty do komunii kościelnej. Tak więc, sakrament pokuty daje każdemu z nas nową możliwość nawrócenia się i odzyskania łaski usprawiedliwienia. Ojcowie Kościoła przedstawiają ten sakrament jako „ drugą deskę (ratunku) po rozbiciu, jakim jest utrata łaski”, jako przywrócenie komunii z Bogiem (grzech ciężki pozbawił nas tej komunii). Jakie są skutki duchowe sakramentu pokuty i pojednania? Są to: wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin; pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa; darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu; darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne; i –przede wszystkim-pojednanie z Kościołem oraz pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskuje łaskę. Kończymy nasze rozważania...Sakrament pokuty i pojednania, ten niezwykły sakrament uzdrowienia, to widzialny znak, poprzez który dociera do nas Boży dar zbawienia, łaska; to działanie zbawcze Chrystusa w Kościele; to osobowe spotkanie z Chrystusem zbawiającym. To, że ten sakrament jest znakiem a zarazem udziela łaski dokonuje się mocą Ducha Świętego, przez którego Chrystus jest wciąż obecny i nieustannie działa w Kościele. Droga powrotu do Boga, nazywana nawróceniem i żalem, zakłada ból i odwrócenie się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie niegrzeszenia w przyszłości. Nawrócenie dotyczy więc przeszłości i przyszłości. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże. Powrót do komunii z Bogiem, która została utracona przez grzech, rodzi się z łaski Boga pełnego miłosierdzia i troszczącego się o zbawienie ludzi. Trzeba prosić o ten cenny dar dla siebie i dla innych. ( Brat Roman)Lektura*”Katechizm Kościoła Katolickiego”*Reconciliatio et paenitentia”*” Wielka encyklopedia Jana Pawła II”*” Katolicyzm a-z.” Stronagłówna Intencjemszalne Ogłoszeniaduszpasterskie Historiaparafii Galeriazdjęć Powiększ tekst: A A A Z sakramentu pokuty i pojednania można w naszej parafii skorzystać w tygodniu od godziny 7:00 do 7:30 oraz od godziny 18:00. Terminy spowiedzi przedświątecznych podawane są na bieżąco w ogłoszeniach parafialnych. Kontakt Parafia pw. św. Pawła Apostoła Adres: ul. Paderewskiego 37 63-400 Ostrów Wielkopolski Telefon: 62 591 81 18 62 738 73 87 E-mail: swpawelostrow@ Biuro parafii: od Poniedziałkudo Piątku od do i w czwartek od do W soboty i niedziele nieczynne. Nr konta: BANK ZACHODNI WBK 64 1090 1160 0000 0001 0039 3847

sakrament pokuty i pojednania tekst